
Ο Φεβρουάριος παράγεται από το λατινικό ρήμα februare που σημαίνει εξαγνίζω. Το 153 π.χ. μεταφέρθηκε στη θέση που έχει σήμερα (δεύτερος μήνας του έτους), και σε αυτή τη θέση διατηρήθηκε και στο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολόγιου (το 46 π.χ.) περιορίστηκαν οι μέρες του μήνα αυτού από 30 που ήταν ως τότε σε 29, και την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου του αφαιρέθηκε μια ακόμη ημέρα, που προστέθηκε στον μήνα Αύγουστο, προς τιμήν του Αυτοκράτορα. Έτσι τον αποκάλεσαν και «Κουτσοφλέβαρο», επειδή έχει 28 ημέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 29. Όταν ο Φλεβάρης έχει 29 ημέρες τότε έχουμε δίσεκτο έτος και ο λαός μας πιστεύει ότι είναι κακότυχος χρόνος. Λόγω δεισιδαιμονίας, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το χρόνο αυτό δεν πρέπει να φυτεύουμε τα αμπέλια μας, ούτε να γίνονται γάμοι! Παρ’ ότι οι λέξεις μοιάζουν, άλλο Φεβρουάριος και άλλο Φλεβάρης δηλαδή δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Το «Φεβρουάριος» είναι ρωμαϊκή λέξη και ο «Φλεβάρης» βγαίνει από τη λαϊκή ελληνική παράδοση και έχει σχέση με τις φλέβες της γης, γιατί ο μήνας αυτός «ανοίγει τις φλέβες» και γεμίζει τη γη νερά. Τον είπαν και «Μεθυσμένο» γιατί ο καιρός είναι συχνά άστατος και «δεν του βγάζεις… άκρη»!
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει!»
Ο Φεβρουάριος για την περιοχή μας, είναι συνήθως ο χειρότερος μήνας από πλευράς καιρικών φαινομένων. Οι περισσότερες βροχές αλλά και οι χιονιάδες, μας έρχονται το μήνα αυτό. Όμως ο λαός μας, θέλοντας να δώσει μια νότα αισιοδοξίας, έβγαλε την παροιμία «ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει!» που πάει να πει, ότι και να γίνει μετράμε ανάποδα, η άνοιξη είναι κοντά! Το αντίθετο μήνυμα μας δίνει η παροιμία του επόμενου μήνα και θα τον αποκαλέσουν «Μάρτη γδάρτη παλουκοκαύτη!» Εδώ διαφαίνεται μια απογοήτευση και κούραση του λαού επειδή, πολλές φορές, ο καιρός επιμένει να είναι άσχημος. Όμως θα περάσει και ο Μάρτης και θα έρθει ο επόμενος μήνας οπότε «Απρίλης γρύλης κοντά το θέρος!» Φέτος ο Γενάρης, κάθε άλλο παρά χειμωνιάτικος μήνας έμοιαζε. Ο κόσμος μάζεψε τις ελιές του χωρίς κανένα πρόβλημα, οι θερμοκρασίες ήταν σχετικά υψηλές για την εποχή, λόγω των νοτιάδων και γενικά σε τίποτε δεν θύμιζε χειμωνιάτικη εποχή (κάναμε οικονομία και στο πετρέλαιο)
«Άτομα υπεράνω πάσης υποψίας»
Μας έχουν ζαλίσει τις τελευταίες ημέρες, η τηλεόραση κι εφημερίδες, για την υπόθεση της παιδεραστίας! Μας μιλάμε συνεχώς για τα «άτομα υπεράνω πάσης υποψίας» Αρκετά! Κανείς μας δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί… υπεράνω πάσης υποψίας! Όλοι «έχουν πέσει από τα σύννεφα» Κλασική πια έκφραση, σε καθημερινή χρήση, στην πολύπαθη ελληνική τηλεόραση. Δεν μας φταίει ο… συννεφιασμένος καιρός μας! Καλύτερα να προβληματιστούμε για το κατάντημα μιας μικρής μερίδας της κοινωνίας μας και ας αφήσουμε τα σύννεφα να ρίξουν μόνο βροχές! Μπορώ να κατανοήσω οποιαδήποτε σχέση άντρα και γυναίκα, μπορώ να καταλάβω φυσιολογικές αδυναμίες ιερέων, μπορώ να καταλάβω τις σχέσεις των ομοφύλων, άλλα μου είναι ακατανόητο να καταλάβω την «αρρώστια», αυτών που ερεθίζονται κακοποιώντας σεξουαλικά μικρά παιδιά. Μπορώ να καταλάβω την ακμάζουσα πορνοβιομηχανία, όμως μου είναι αδιανόητο αυτό που διάβασα ότι κάποιοι πληρώνουν, άκουσον, άκουσον, τρεις χιλιάδες ευρώ για να παρακολουθήσουν ζωντανά το βιασμό ενός μικρού παιδιού… Το μόνο θετικό είναι ότι τα εγκλήματα αυτά, από πλημμέλημα που ήταν, έχουν γίνει κακουργήματα και το ότι τα ονόματα των δραστών δημοσιοποιούνται.
Η…Πετρούλα μας λέει τον καιρό!…
Αν δεν το ξέρετε…τις τελευταίες ημέρες όλη η Ελλάδα… «κρέμεται» από τα χείλη της Πετρούλας για να μάθει τι καιρό θα κάνει αύριο. Με ναζιάρικο ύφος, η νέα παρουσιάστρια του καναλιού Star, φαίνεται να μετατρέπει τα «παιχνίδια του καιρού» σε «παιχνίδια των αισθήσεων» κι όλα αυτά φυσικά προς άγραν τηλεθέασης. Ξεκινά το Δελτίο της με το «Καλησπέρα, είμαι η Πετρούλα, είμαι ξανθιά και παίζω τα βαρομετρικά στα δάχτυλα»! και το… ολοκληρώνει με το σεξουαλικό υπονοούμενο «Είμαι η Πετρούλα και μόλις τελείωσα». Το εκπληκτικό είναι ότι, την ώρα που η δεσποινίς Πετρούλα λέει τον καιρό, αυξάνεται κατακόρυφα η τηλεθέαση του καναλιού. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θαυμαστές της Πετρούλας είναι άντρες αλλά όταν μιλάει η Πετρούλα «ποιος νοιάζεται για τον καιρό» Αμφιβάλω, αν κανείς στο τέλος του δελτίου καιρού… θυμάται οτιδήποτε από τον καιρό που μας είπε…
Όλοι παίζουν…
Ρώτησα ιδιοκτήτη καταστήματος τυχερών παιχνιδιών να μου δώσει κάποια στοιχεία για τα “παιχνίδια” που ο κόσμος παίζει! Η απάντησή του ήταν ότι «…στον κόσμο αρέσουν τα τυχερά παιχνίδια γιατί είναι πρόκληση “να παίζουμε με την τύχη μας”. Τώρα το Γενάρη υπάρχει μια μικρή πτώση». Στην ερώτηση μου «ποιο είναι το πιο δημοφιλές παιχνίδι σήμερα» η απάντηση ήταν άμεση «το ΚΙΝΟ!... γιατί δίνει τα πιο εύκολα λεφτά. Όμως τα πολλά λεφτά τα δίνει το Τζόκερ!» Όσον αφορά τα ποσά που παίζονται «…αυτό ποικίλει και εξαρτάται από την εποχή, τα τζακ ποτ και κάποιους άλλους αστάθμητους παράγοντες» Πολλές φορές λέμε ότι δεν κερδίζουμε στο λαχείο, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, απαραίτητη προϋπόθεση για να κερδίσουμε είναι να… αγοράσουμε λαχείο! (αν και μερικές φορές ξεχνάμε να κοιτάξουμε αν κέρδισε) Εγώ λέω να ποντάρω στο ΚΙΝΟ! Απ’ ότι κατάλαβα ίσως κερδίσω λίγα χρήματα αλλά θα έχω περισσότερες πιθανότητες να τα πάρω!
«Όλα όσα διαβάσατε μοιάζουν με τραγουδάκι…»
Ο συμπολίτης μας κ. Γιάννης Χουρδάκης είχε την ωραία έμπνευση να γράψει «ένα μικρό έμμετρο οδοιπορικό» αφιερωμένο στον ιερό ναό του Αγίου Αντωνίου: «Όλα όσα διαβάσατε μοιάζουν τραγουδάκι …που σκέφτηκε και έγραψε ο Γιάννης ο Χουρδάκης…» Το έμμετρο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και είναι μια εξασέλιδη ποιητική αναφορά στον παλιό Άγιο Νικόλαο και στην ιστορία των ναών της πόλης μας . Ξεκινά από την «παλιά» Αγία Τριάδα και συνεχίζει με τον Άγιο Γεώργιο, την δίπλα Αγία Ειρήνη, τον ναό της Ευαγγελίστριας, τον Άγιο Κωνσταντίνο και φθάνει μέχρι τον Άγιο Αντώνιο. Ψάξτε το!
Κάποτε ο Άγιος Νικόλαος ήτανε χωριουδάκι
και κατά την παράδοση τον έλεγαν «Μαντράκι»
Kαι ασφαλώς γνωρίζετε την τοπική ιστορία
από θρησκευτικής πλευράς είχε μια ενορία:
Τσ’ Αγιάς Τριάδας το ναό που ήταν το κάτι άλλο
μνημείο για την εποχή, ωραίο και μεγάλο.
Αλλά ο τουρισμός ξεκίνησε τη δεκαετία του εξήντα
και φούντωσε κυριολεκτικά μετά το εβδομήντα
αυξήθηκε ο πληθυσμός, το χωριό έγινε πόλη
και μόνο με μια Εκκλησία πως να χωρέσουν όλοι;
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ