Το καθημερινό οδοιπορικό της ντροπής!

Συχνά το πρωί βγαίνω μια βόλτα στη περιοχή μεταξύ Κριτσάς και Κρούστα παρέα με το σκυλάκι μου. Προσπαθώ να καρφώσω το βλέμμα μου στον απίστευτα όμορφο κάμπο της Κριτσάς με τα υπέροχα βουνά και τη θάλασσα στο βάθος. Προσπαθώ να αγνοήσω τα πεταμένα ψυγεία, κουζίνες , τουαλέτες, εγκαταλελειμμένα αμάξια και κάθε λογής μπάζα που είναι σκορπισμένα στη περιοχή. (Σε μια απόσταση ½ χιλιόμετρου μεταξύ Κριτσάς και Θεολόγου μάζεψα με τον άνδρα μου 7 γιγαντοσακούλες σκουπίδια: πλαστικά μπουκάλια, αναψυκτικά, παπούτσια, λάδια αυτοκινήτων, κουτιά τσιγάρων)

Πηγαίνω συχνά το καλοκαίρι την παραλία του Γαργαδόρου. Προσπαθώ να ηρεμώ βλέποντος το απίθανο γαλάζιο της θάλασσας. Προσπαθώ να αγνοήσω τα μπουκάλια, τα αναψυκτικά, τα χρησιμοποιημένα πάμπερς και τα αποτσίγαρα που εμποδίζουν να απλώσω τη ψάθα μου!

Φτάνω και παρκάρω με δυσκολία στη δουλειά μου (Κέντρο Ξένων Γλωσσών) στην οδό Μ.Μεταξάκη. Στην πορεία μου με τα πόδια προς τη Πλατειά, προσπαθώ να βλέπω την ιστορική εκκλησία της Πανάγιας και όχι τους διπλανούς, μονίμως υπερχειλισμένους, κάδους απορριμμάτων. Προσπαθώ να καρφώσω το βλέμμα μου στην Αγία Τριάδα και να αγνοήσω τους άλλους δυο κάδους που στάζουν πηχτό (τοξικό;) υγρό και μυρίζουν από απόσταση.

Πρέπει να παω στο ταχυδρομείο και στην τράπεζα. Προσπαθώ να χαρώ το γάμο που βλέπω να γίνεται στο πεζόδρομο αλλά συγχρόνως να μην ανασαίνω, επειδή η μπόχα (από βόθρο, σιφώνια;) μου φέρνει εμετό!

Αρχίζω τη δουλειά μου και προσπαθώ να χαρώ τα όμορφα προσωπάκια των μαθητών μου, όταν έξω από την αίθουσα μπροστά στα μάτια μας, για τρίτη φορά αυτό το μήνα, ένας (διαφορετικός κάθε φορά) άνδρας βρίσκει κατάλληλο μέρος για να ουρήσει, το απέναντι πεζοδρόμιο. Βοήθεια! Πνίγομαι στη βρωμιά! Ποιος μπορεί να μου ρίξει ένα σωσίβιο;
Μπεθ Κλώντζα
Υ.Γ. Δεν είμαι τουρίστας που απλά μπορεί να αποφασίσει του χρόνου να κάνει διακοπές σε άλλο τόπο πιο αξιοπρεπή. Είμαι μόνιμος κάτοικος.
Λεωνίδας Κλώντζας